We zitten midden in de kraamperiode, oftewel de eerste zes weken na de bevalling. Best een zware periode want als mama ben je nog volop aan het herstellen van de bevalling en ondertussen is er een klein hummeltje dat bijna continue je aandacht vraagt. Gelukkig heb ik dit al twee keer meegemaakt en weet ik dat alles een fase is en voorbij gaat… Vooral de nachtvoedingen en krampjes zijn dingen die er gewoon bij horen en die hopelijk na de eerste zes weken stilaan verdwijnen.
Ondertussen zetten we ons hier thuis op overlevingsmodus en geven we ons volledig over aan het ritme van Pim. We installeerden Netflix terug op onze tv en dat maakt de korte nachten (of lange, ’t is te zien hoe je het bekijkt) iets draaglijker.
Ondanks die korte nachten, begin ik mezelf stilaan beter te voelen. De pijn van de keizersnede is bijna weg en ik kan steeds beter bewegen. Het begint dus meer en meer te kriebelen om er op uit te trekken met mijn baby! Een wandeling met de kinderwagen en als het iets verder is, nemen we de auto.
Pim vindt het ook leuk om samen op stap te gaan. In zijn Maxi-Cosi (de Pebble Plus) komt hij tot rust en valt hij vaak in slaap in de auto. Omdat ik moet opletten voor mijn buikspieren is het wel handig dat we de Isofix erbij namen, zo hoef ik niet te sukkelen met veiligheidsgordels. De Isofix is een onderdeel dat vastzit in je auto en je kan de Maxi-Cosi er met één simpele klik in vastzetten. Om er zeker van te zijn dat hij goed vastzit, hoor je telkens een zacht muziektoontje.
Nog twee weken geduld en ik mag/kan mijn buikspieren terug gebruiken. Dan kan ik beginnen denken aan de heropbouw van mijn lichaam. Ik kijk er echt naar uit om in actie te schieten, maar voorlopig zal ik het maar bij een rustige wandeling houden 🙂