In mei zagen we eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Stilaan maar zeker worden de maatregelen om het coronavirus te bestrijden versoepeld… We zijn er nog niet helemaal, maar het gaat de goede kant uit, gelukkig maar!

Hoogtepunt van de wandeling

De wandelingen in onze eigen omgeving zijn we ondertussen stilaan beu 😉 Gelukkig zijn er hier en daar kleine hoogtepuntjes zoals dit paard aaien. Ze gaven hem al een naam ook: spirit, hoe origineel… 😉

Zo vader zo dochter

Susan haar grote voorbeeld is papa. Ze wil dezelfde kleren dragen, ook voetballen en zelfs zijn klusjes overnemen! Dat moest ze hem natuurlijk geen twee keer zeggen 😉

Mondmaskers… het nieuwe normaal?

Op school zijn alle leerkrachten nu verplicht om er eentje te dragen, ik dus ook… Met veel tegenzin, echt waar! Het is veel te warm, knelt, pakt op je adem en je ziet er geen gezichtsuidrukkingen mee! Mijn lieve mama naaide dit mooie exemplaartje om het leed toch wat te verzachten…

Kleine broer in slaap wandelen

Als we vlak na de middag gaan wandelen, nemen we de buggy mee. Want dan weten we al op voorhand dat die kleine broer in slaap zal vallen. Lola vindt het superleuk om hem dan te duwen en zachtjes in slaap te wiegen…

Strips x 1000

Als ik deze twee laat doen, lezen ze een hele dag strips. Half in de zon, half in de schaduw, en dan af en toe eens wisselen 😉
Omdat ik graag wil dat ze toch ook genoeg bewegen, kregen ze een stappenteller cadeau. Zo blijft het enthousiasme ook groot als we voor de 100 000ste keer weer eens gaan wandelen.

Back to… 2000?

Lola en Susan zijn helemaal in to rollerskaten. En ook ik heb nog een paar vanonder het stof gehaald. We gingen er vorige week voor het eerst de straat mee op. Samen met mijn outfit katapuldeerde het mij spontaan 20 jaar terug in de tijd, haha!

Bubble Brothers

Eindelijk mogen we onze bubbel wat uitbreiden en terug vrienden zien. Dat deed zowel voor de kinderen als hun ouders enorm veel deugd 😉